Stichtse Vecht

Het is niet een prettig onderwerp, maar het zou geen taboe mogen wezen om de feiten over de alsmaar toenemende aantal zelfdodingen in de openheid te brengen.

Er zijn de laatste tijd vaak berichten in kranten over ongevallen onder mysterieuze omstandigheden met onbekende oorzaak. Alleen als het slachtoffer daar zelf aanwijzingen voor achter laat en het een duidelijk geval van opzet is, wordt er officiëel gesproken van zelfmoord, of te wel: Zelfdoding. Uit respect voor alle betrokkenen worden er bij mysterieuze ongevallen meestal geen uitspraken gedaan in de media die veronderstellen dat er sprake is van een zelfdoding of een poging daartoe.

Er zullen altijd mensen zijn die bij het lezen van artikels in kranten over vreemde ongevallen denken dat het een geval kan zijn van poging tot zelfmoord/ zelfdoding, en dat is terecht.

Het is moeilijk te achterhalen hoeveel mensen wel met bewuste bedoelingen een einde aan hun leven willen maken, maar een ding is zeker, dat aantal is de afgelopen jaren sterk toegenomen...

Zelfmoord werd enkele jaren geleden omgedoopt naar een meer realistische benaming: zelfdoding. Dit aangezien men zichzelf niet kan “vermoorden”. Ondanks dat het eigenlijk een verkeerde benaming is, gebruiken veel media bronnen echter nog steeds de term; zelfmoord. Omdat de SP graag met haar tijd mee gaat wordt er in dit artikel gebruik gemaakt van de term; zelfdoding.

Er is volgens de cijfers in 2015 een enorme toename van zelfdodingen in Amerika, Griekenland, Italië, Spanje en polen, maar ook in Nederland. De officiële berekeningen van het zelfdodingcijfer in Nederland, hangen af van de resultaten van de 'opsomming geregistreerde zelfmoordgevallen' door het CPB. Als we deze cijfers aanhouden dan is het cijfer, met in rekeningneming van het aantal inwoners, sinds 2007 met zo’n 30 % gestegen naar zo’n 1.850 zelfdodingen.

Echter de cijfers van het CPB kloppen weer eens niet met de werkelijke cijfers. In een door dhr. M. Matroos gerelateerd artikel op de site; hebjealgehoord.nl (klik) wordt duidelijk uitgelegd waarom de berekeningen van CPB niet stroken met de realiteit.

Het probleem is volgens het artikel dat mensen die zelfdoding plegen en bekend zijn met psychische ziekte, niet meegerekend worden bij het zelfdodingcijfer. De reden daarvoor is omdat het sterftegeval te doen zou zijn door de ziekte. Tevens worden ongevallen onder mysterieuze omstandigheden zoals, overdosis, vergiftiging, tegen een boom rijden of zonder duidelijke oorzak van een dak of brug af vallen zonder een briefje achter te laten, niet meegerekend bij de cijfers van het CPB. Als we alleen al de zelfdodingen als gevolg van geestenziekten zouden meerekenen, dan betekent dit dat er nog eens 10.000 gevallen meegeteld mogen worden bij het zelfmoordcijfer in Nederland.

Het afgelopen jaar hebben volgens officiële bronnen een record van 500.000 Europeanen een eind aan het leven gemaakt. Echter, of deze cijfers kloppen valt ook te betwisten. De berekeningen in veel EU lidstaten zijn zeer onbetrouwbaar omdat overheden geen negatief beeld willen creëren over hun land en regeringsbeleid. Daarom laten overheden zelfdodingen systematisch registreren als zijnde ongevallen. Het werkelijke cijfer zal dus eerder boven de 1.000.000 komen te liggen.

Los van wat het werkelijke cijfer is, zijn de meeste onderzoekers het er in ieder geval wel over eens dat er duidelijk een globale zelfdoding-epidemie aan het ontstaan is.

Volgens de GGZ denken Steeds meer mensen, zo’n half miljoen Nederlanders, erover na om zichzelf te doden. Steeds meer mensen doen daadwerkelijk een poging. Hoeveel mensen een poging tot zelfdoding doen is zeer moeilijk te berekenen, aangezien pogingen tot zelfdoding nauwelijks worden geregistreerd. Volgens de GGZ hebben zo’n Honderdduizend Nederlanders in 2015 een poging tot zelfdoding gedaan. Echter instanties zoals de GGZ gaan er bij de berekening van het aantal zelfdodingpogingen kennelijk vanuit dat 1 op de 50 pogingen succesvol zijn, gebruikmakend van de cijfers van het CPB: 50 x 2000 (1850) = 100.000, terwijl andere bronnen in het buitenland (zoals de zelfmoordlijn-Spanje) spreken over 1 op de 20 succesvolle zelfdodingen. Dat zou een meer realistische benadering zijn. Ook de berekening van de 'American Association of Suicidology' constateerd dat 1 op de 25 pogingen tot zelfdoding succesvol is. Hieruit kan men constateren dat er zeker 2 x zoveel pogingen tot zelfdoding zijn in Nederland dan de GGZ beweerd.

De 5 hoofdredenen voor (poging tot) zelfdoding zijn volgens de zelfmoord lijn (133) en diverse geleerden uit onder andere de psychiatrie:

• Depressie of stress als gevolg van: culturele, sociale of persoonlijke problemen en veranderingen in de relatie of leefomstandigheden.
• Psychische aandoeningen als borderline.
• Eenzaamheid/uitsluiting.
• Verslaving.
• Uitzichtloosheid.

Mensen die het financieel tegen zit, de baan verliezen, psychisch in de knoop zitten of afhankelijk zijn van een maatschappelijk vangnet worden de laatste jaren ontvangen door een kille wind.

Er is door rechts-conservatief regeringsbeleid een groot gebrek aan sociale cohesie, (buitensluiting van)

Hiermee bedoelt men:

• Het afbreken van (sociale) zekerheden.
• De toenemende marktwerking en liberalisatie van zaken waar mensen van afhankelijk zijn. Het contact met derden waar mensen van afhankelijk zijn wordt steeds moeilijker, frustrerender en onpersoonlijker.
• De leegte en de boetedoening die ontstaat bij werkelozen of uitkeringsgerechtigden.
• De ontoegankelijkheid en afbraak van steun in o.a; de zorg en de GGZ.
• Instorting huizenmarkt. (verkoop, leegstand, schulden.)
• Het ontbreken van een sociaal vangnet voor mensen die geraakt worden door de crisis of culturele problemen.

Kortom; de ‘zoek het zelf maar uit maatschappij’ en de alsmaar sneller, liberaliserende en globaliserende wereld eist zijn tol.

Steeds meer mensen van middelbare leeftijd zien het niet meer zitten. Dat komt omdat de wereld voor deze bevolkingsgroep het meest veranderd.

Als je wat ouder bent is er niet veel meer dan je werk of het gezin. Veel mensen die te maken krijgen met uitsluiting van de ‘actieve’ maatschappij voelen zich ‘er niet meer bij horen’

En dát is waar het uiteindelijk om gaat, niet de crisis, niet de ontslagen, of te weinig geld. De meeste mensen die worden ontslagen of die weinig geld hebben, plegen geen zelfdoding. Echter, wie sociaal is buitengesloten, is minder weerbaar voor zulke tegenslagen. De werkplek is voor velen een bron van het gezonde gemeenschapsgevoel. Als je die tegenwoordig kwijtraakt, je gezin niet goed kan onderhouden, kom je in een andere wereld terecht en hoor je er op een bepaalde manier niet meer bij, je verliest het contact met de beschaving, Je komt op de zwarte lijst van het leven te staan.

Het gaat óók om de wereld om ons heen.

De wereld verandert in hoog tempo: De zogenamde modernisering en automatisering van de westerse maatschappij, gaat voor velen te snel. Verschillende culturen worden steeds meer geforceerd met elkaar geconfronteerd. Zoals bijvoorbeeld door Brusselse Politieke besluiten waardoor er van de velen Europese culturen wordt verwacht dat er in rap tempo plaats gemaakt wordt voor modernisering, globalisering en hervorming.

Doordat er te veel culturen met elkaar botsen en de wereld steeds kleiner wordt is er een hele generatie van mensen die niet meer weten waar ze thuis horen of waar hun wereld is gebleven. Daarnaast zijn er ook veel jongeren slachtoffer van het verschil tussen de culturen van hun ouders en de moderne westerse cultuur waar zij mee te maken krijgen. Als deze jongeren worden tegengehouden om zich in de moderne westerse cultuur te mengen ontstaat er zeer veel ongemak en depressie. Ook bij deze groep is de gedachte aan zelfdoding veelvuldig aanwezig.

Een wereld die steeds sneller veranderd.

Als men het tempo niet kan bijhouden, als men ouder wordt, ziek wordt, niet meer in staat is mee te draaien,  dan is dat tegenwoordig extra merkbaar. Hierdoor voelen steeds meer mensen zich buitengesloten.

Naast de crisis in de woningensector en de werkgelegenheid, is de geestelijke gezondheidszorg (GGZ) in Nederland de laatste jaren afgebrokkeld. Dat maakt het moeilijker om te voorkomen dat mensen zelfdodingsgedachten omzetten in concrete daden.

Damiaan Denys, hoogleraar Psychiatrie bij het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam, beaamt in een artikel van Ronald Veldhuizen dat zelfmoordpreventie achteruit gaat.

Nederland is heel lang een van de landen geweest waar het redelijk goed lukte om suïcide te voorkomen.

Hij legt uit dat de zelfmoord preventie te lijden heeft aan het te kort aan aandacht voor het probleem van overheden.

De Nederlandse stijging van de laatste jaren is onrustbarend. Daarmee lopen we in Europa aan kop, samen met Griekenland.’

Bron: Ronald Veldhuizen (dekennisvannu.nl)

Er is door diverse wetenschappers aan de bel getrokken bij de regering. Naar aanleiding van deze noodkreet besloot het kabinet in januari 2015 op de valreep alsnog één miljoen euro voor zelfmoordonderzoek te verstrekken.

Dat is volgens Damiaan Denys niet erg veel, aangezien er voor bijvoorbeeld alzheimeronderzoek 36 miljoen euro is weggelegd.

De mensen die veel meer zouden kunnen doen tegen alle ellende, worden lam gemaakt door bezuinigingen en de conservatieve politiek kijkt de andere kant op, gaat onverhinderd door met de strategie om alleen perspectief te bieden aan hen die het al goed hadden, zodat enkelen er alleen maar op vooruit gaan terwijl de rest onder de ladder mogen inleveren.

Alle hervormingen en ontwikkelingen in de als maar centraliserende, Europese politiek betekent voor een toenemend aantal Europeanen maar één ding; Uitzichtloosheid.

Wanneer u (of een kennis) rondloopt met zelfmoordgedachten, kan je het beste hulp zoeken. Dit kan ook anoniem via telefoonnummer 0900-0113. Hier vind je een luisterend oor en via de bijbehorende website (www.113online.nl) kan je in contact komen met lotgenoten en een cursus volgen, waarbij je leert omgaan met zelfmoordgedachten.

Dit bericht is bedoeld als erkenning van een probleem waar steeds meer Nederlanders, en tevens de hele wereld, mee te maken krijgt. Juist door het verzwijgen of negeren van de realiteit wordt het probleem alleen maar groter.

Door: A. van der Dorst