Stichtse Vecht

Foto: they tryna kill us, Mark B./ cop21.

De onwil van de grootmachten om drastische maatregelen te nemen tegen de opwarming van de aarde is inmiddels geen onbekend verhaal meer. De klimaattop, die in Parijs plaatsvond, was alweer de 20ste klimaattop met als doel: oplossingen vinden voor het broeikaseffect.

Er is de afgelopen 20 jaar echter niets gebeurt om het broeikaseffect drastisch aan te pakken, sterker nog, er zijn wereldwijd juist meer kolencentrales, energieverslindende apparaten, vliegtuigen, schepen en auto’s bij gekomen. We zijn daardoor meer kolen, gas en olie gaan verbranden. Er wordt in toenemende mate gezocht en geboord naar olie, er worden meer bossen gekapt, er worden meer kolen, en zelfs schadelijke bruinkolen verbrand. Ook wordt er nog steeds niet serieus geïnvesteerd in onderzoek naar alternatieve ‘groene’ energie, en uit angst om monopolies en economische groei te verliezen, werken de grote bedrijven en overheden simpelweg niet mee.

Ook op kleinere schaal zien we dat afspraken en beloftes niet worden nagekomen, zoals ook bij ons in de gemeente Stichtse Vecht. Enkele jaren geleden deelde de gemeente de bewoners van de huizen en flats langs het Amsterdam-Rijnkanaal mee dat er alles aan gedaan zou worden om de uitstoot van de dieselgassen en de illegale ontluchting van de schepen aan te pakken. Ook werd beloofd dat de onlangs verbrede snelweg, de A2, voor de aangrenzende gemeentes als Stichtse Vecht niet zou zorgen voor een toenemende uitstoot van schadelijke uitlaatgassen. Er is echter niets gekomen van de beloften en afspraken om schadelijke uitstoot van schepen en auto’s in onze regio te verminderen. Wat er wel is gebeurd is dat aanmeerplaatsen voor schepen zijn gebouwd in bewoonde gebieden, bruggen verhoogd werden zodat méér grotere schepen door het Amsterdam-Rijnkanaal kunnen varen (het drukst bevaren kanaal ter wereld nog drukker bevaren zal worden) en de maximum snelheid op de A2 door de VVD met maar liefst 30 kilometer per uur is verhoogd.

Wat op kleine schaal gebeurt, gebeurt ook op grote schaal.

We worden voorgehouden dat de politiek haar best doet voor de belangen van het volk, het omgekeerde is juist het geval. De meeste politici en grote bedrijven zijn te afhankelijk van hun monopolies en kapitalistische-economische belangen. Een gevolg daarvan is dat de overheid de bevolking extra belast en de vinger wijst naar de burger.

De media laat ons weten dat we als bevolking meer verantwoording moeten nemen en meer plastic moeten scheiden, of tijdens het douchen moeten plassen om waterverspilling tegen te gaan. Ondertussen worden echter steeds meer levensmiddelen in plastic verpakt en wordt door privatisering onder andere onze watervoorziening in de uitverkoop geplaatst zodat  monopoliebedrijven als Coca Cola, of Shell het recht krijgen om ons waterbeheer op te kopen.

Onze media en overheden geven ons het gevoel dat wij als bevolking groen bezig zijn door kleine aanpassingen in onze levensstijl. De echte verantwoordelijken voor de meeste vervuiling van onze wereld veranderen echter niet.

VVD en de PvdA hebben onlangs besloten dat er meer kolencentrales en megastallen gebouwd mogen worden waardoor er meer uitstoot van broeikasgassen komt. Voor deze uitstoot moeten wij allemaal extra belasting betalen en Nederland riskeert hier straks een boete voor omdat ze niet aan de Europese normen van de maximale uitstoot van broeikasgassen voldoet.

De gevolgen van deze vervuiling en de opwarming van de aarde komen steeds dichterbij. Zo zal dit jaar voor het eerst de Noordelijke IJszee bij de Noordpool niet dichtvriezen. We hebben dit jaar het warmste jaar gehad dat ooit gemeten is. Veel plaatsen in de wereld hebben te maken met ongekende droogte zoals Californië waar al 5 jaar lang niets meer groeit. In India zijn de hoogste temperaturen ooit gemeten, er zijn dit jaar tienduizenden doden gevallen in India en Pakistan als gevolg van de ongekende hitte. Ook zijn er wereldwijd steeds meer overstromingen als gevolg van ongekend veel regenval.

­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­Waar we de afgelopen periode ook mee te maken hebben gehad is de massale sterfte van zeedieren. Maandelijks spoelen grote hoeveelheden dode vissen aan op diverse stranden over de gehele wereld. De doodsoorzaak wordt vaak omschreven als zijnde onbekend.

Een van die zeewezens is de zeester.

De zeester is “de mier” van de zee, ze eet alle rommel op en maakt de zeebedding schoon. Als een zeester ziek wordt of gewond raakt heeft ze de mogelijkheid om haar armen af te stoten. Na verloop van tijd groeit er dan weer een nieuwe arm aan de ster.

Wetenschappers hebben ontdekt dat er en virus is ontstaan bij de zeester waardoor het zelfverdedigingsmechanisme wordt getriggerd en het alle armen afstoot. Dit betekent de dood van het dier want ze hebben minstens 2 armen nodig om lang genoeg te kunnen overleven om nieuwe ledenmaten aan te laten groeien. Dit zeesterrenvirus is echter zo agressief dat veel zeesterren er al dood aan gaan voor ze hun armen afstoten. Er zijn sinds 2012 wereldwijd inmiddels vele miljoenen dode zeesterren op stranden aangespoeld. Op de bodem van de zeeën en de oceanen hebben onderzoekers schokkende beelden gemaakt waaruit blijkt dat ze bezaaid ligt met dode zeesterren en zeesterrenledematen.

Volgens wetenschappers is het een afgrijselijk gezicht. Een zeestersterfte van deze omvang heeft nog nooit eerder plaatsgevonden. Het zou het einde kunnen betekenen van de zeester, maar ook al het andere (zee)leven is in gevaar.

Sinds de massale sterfte van de zeesterren zijn veel mensen ongerust over het virus en wat de gevolgen ervan zijn voor de zee. Sommige media hebben geruststellende berichten die zeggen dat alleen de zeester het virus kan krijgen en dat het virus er wel eens eerder is geweest, dus dat alles vanzelf weer goed komt.

Of het goed komt is echter de vraag aangezien het virus volgens wetenschappers het gevolg is van de opwarming van het water.

Veel mensen denken dat het om onze lucht gaat als wordt gesproken over broeikaseffect en vervuiling, echter het gaat ook om de zee.

Wetenschappers trekken steeds vaker aan de bel omdat onze zeeën door een te hoge concentratie van koolstofdioxide in de atmosfeer een te lage pH-waarde  krijgen. Hierdoor verzuurt het water en verzwakt al het zeeleven en dus ook het afweersysteem van zeedieren zoals zeesterren. Door de verzuring van de zeeën wordt de aanmaak van kalk, waar het (zee)leven afhankelijk van is, verhinderd. De verminderde aanmaak van kalk heeft gevolgen voor bijvoorbeeld het skelet van de vis, dat volgens wetenschapers nu al verzwakkingsverschijnselen vertoont. Bij zeesterren is kalk  belangrijk voor de aanmaak van het exoskelet dat ze beschermt tegen beschadigingen. Kalk is ook nodig voor de opbouw van het o zo belangrijke, water filterend koraal dat momenteel ook massaal uitsterft. Verder zijn de meeste zeebodemdieren zoals slakken en mosselen, om maar een paar voorbeelden te noemen, voorzien van een schelp dat gemaakt is van kalk.

Als de pH-waarde van het water daalt, zullen als eerste de kleinste diertjes getroffen worden. Dat proces is al begonnen. Zoals bacteriën en insecten op het land de belangrijkste levensvormen zijn om grotere levensvormen op het land te ondersteunen, zo is dat ook in de zee. De aanwezigheid van deze, vaak minuscule, diertjes zijn uitermate belangrijk voor de biostructuur van het water.

Volgens onderzoekers hebben de zeeën de afgelopen eeuw zeker een derde van al het leven verloren.

Veel vispopulaties zijn zo ver uitgedund dat ze zichzelf hoogst waarschijnlijk niet in stand kunnen houden omdat ze geen kans krijgen om bij te komen van de overbevissing. Daarnaast is de wereldwijde visserij en vervuiling van onze zeeën een niet te stoppen aanslag op al het leven. Hier een aantal voorbeelden van de problemen waar de zee mee te maken heeft.

• Japan en haar voortdurende jacht op met uitsterven bedreigde walvissoorten en de ramp in Fukushima waardoor er vele duizenden tonnen radioactief water in de zee terecht zijn gekomen.
• De ongeremde visserij van Europa en de VS die zorgt voor overbevissing waardoor vissoorten zoals paling en  tonijn met uitsterven worden bedreigd.
• De olieboringen die regelmatig verkeerd gaan met rampzalige gevolgen zoals onlangs in Amerika.
• China en haar mega vistrawlers met netten die 100 kilometer lang zijn, de zeebodem kapot scheuren en miljoenen vissen en koraal per vangst mee nemen.
• Wereldwijde dumping van industrieel vuil en chemisch afval in de zeeën.
• De onophoudelijke uitstoot van broeikasgassen zorgen voor het broeikas effect en dus ook de opwarming van het water.

De bovenlaag van zeeën over de hele wereld zijn bedekt met een enkele meters diepe soep van minuscule plastic- en olie deeltjes. Grote delen van het zeewater bevatten onvoldoende zuurstof. Deze factoren zijn in sommige gebieden zo extreem dat wetenschappers het “de dode zones” zijn gaan noemen. In deze dode zones is de kwaliteit van het water zo slecht, dat er geen leven mogelijk is. Deze gebieden zijn immens groot, groeien in hoog tempo en er worden steeds nieuwe dode zones ontdekt.

Door de opwarming van de aarde komen er veranderende stromen in zoet en zout water en warm en koud water. Hierdoor sterft ook het belangrijke fytoplankton uit. Dit is een soort alg dat maar liefst 70% van alle zuurstof op aarde produceert, dat vervolgens vanuit de zee in onze lucht terecht komt. Tevens absorbeert fytoplankton enorme hoeveelheden van het schadelijke koolstofdioxide. De fytoplanktonmassa is, volgens onderzoekers van de Canadese Dalhousie universiteit, echter sinds 1940 praktisch gehalveerd.

­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­De zee is in een soort vicieuze cirkel beland, die op den duur het einde kan betekenen van het meeste leven in de zee. De kettingreactie die is ontstaan in onze zeeën is volgens de Duitse Stefan Engel (schrijver en onderzoeker naar milieurampen als gevolg van klimaat verandering), echter niet meer tegen te houden.

De tijd om te veranderen; wanneer alle industriële monopoliehouders en vervuilers op de wereld eindelijk besluiten hun kapitalistische uitbuitingsysteem en hun monopolies op te geven in naam van het redden van het leven, zal hoogst waarschijnlijk te laat komen voor het redden van onze zeeën.

,aldus Stefan Engel.

Ook de Amerikaanse presidentskandidaat Al Gore beweerde 10 jaar geleden met zijn “inconvenient truth” dat als er niets verandert om de opwarming van de aarde te stoppen, de wereld na 10 jaar in een onomkeerbare spiraal terecht zou komen met alle gevolgen van dien.

Na de klimaattop is bekend gemaakt dat de landen een akkoord hebben bereikt om de uitstoot tegen te gaan.  Er zijn echter geen wetten of verplichtingen aan de afspraken verbonden. Het woord van de aanwezigen, dat ze zich aan hun beloften zullen houden, was kennelijk al voldoende. Als deze beloften door een land worden gebroken zullen hier geen verdere gevolgen aan verbonden zijn. De inzet; het voorkomen dat de aarde de komende eeuw meer dan 2 graden opwarmt, is op zijn zachts gezegd, een magere inzet. Dit, aangezien er nog maar één graad opwarming voor nodig is om de permafrost in Rusland (Siberië) te ontdooien waardoor enorme hoeveelheden door het ijs opgeslagen broeikasgassen als methaan en CO2 vrij zullen komen met alle gevolgen van dien!

Overheden roepen nu al 20 jaar lang dat ze gaan ingrijpen. Ondertussen wordt er met steun van dezelfde overheden meer vervuild. De vervuilers worden alsmaar groter en machtiger. De bevolking moet ondertussen met de dweil in de ene en de portemonnee in de andere hand, de wereld zien te redden.