Stichtse Vecht

Vorig jaar kregen bewoners van sociale huurwoningen de hoogste huurverhoging sinds dertig jaar voor de kiezen.. Maar de regeringspartijen VVD, PVV, NSC en BBB  hebben alweer plannen om de huren komend jaar nog verder te verhogen.

Sociale huur van woningcorporaties gaan met 4,5 tot  6%  omhoog en commerciële verhuurders mogen hun huren met  minstens 4,1% verhogen.

Volgens regering en verhuurders moeten de huren verhoogd worden vanwege de stijgende lonen.

Maar hoe zit het nou eigenlijk echt met die zogenaamde loon-prijs-spiraal?Wie begon met verhogen?

HOE HET BEGON.

Vlak na de 2e Wereldoorlog, op 26 september 1945, werd al het Nederlandse papiergeld in één klap ongeldig verklaard door toenmalig minister Lieftinck. Ook al het geld op bankrekeningen werd bevroren en alleen als je kon bewijzen dat je je geld  rechtmatig had verkregen (bijv. niet door zwarte handel in de oorlog) kon je bij je geld op de bank komen.

Alle  Nederlanders kregen toen tien gulden en iedereen moest rondkomen van dit zgn. `tientje van Lieftinck`.

Toen echter de binnenlandse en buitenlandse prijzen stegen, maakte de regering en de DNB ( De Nederlandse Bank)  de gulden zelfs ook nog minder waard (devaluatie).  Tegelijkertijd verbood diezelfde regering om de lonen te verhogen.  

De werkende bevolking stond hierdoor meteen met 2-0 achter want de prijzen werden verder verhoogd, het geld was minder waard gemaakt en de lonen mochten niet verhoogd worden.

Dus niks loon-prijsspiraal. maar wel inflatie en stijgende prijzen zonder loonsverhogingen.

Dit werd ‘Geleide Loonpolitiek’ genoemd: de regering bepaalde de hoogte van de lonen.

ACTIES VAN WERKNEMERS HEBBEN RESULTAAT !

De werknemers en hun organisaties gingen echter de strijd aan om lonen mee te laten stijgen met de prijsverhogingen.

Uiteindelijk werd bereikt dat deze prijscompensatie automatisch in de lonen werd doorberekend. Daarover hoefde  dan niet meer  onderhandeld of voor gestaakt te worden. Het CBS rekende de inflatie uit en dat percentage werd in cao’s gebruikt om de gestegen prijzen in de lonen op te nemen.

Maar nog wel steeds met een half jaar achterstand. 

OVERHEID, WERKGEVERS EN DNB:  SLECHTE VERLIEZERS !

Toch bleven werkgevers en regering proberen om onder die automatische prijscompensatie uit te komen. Zij bedachten een zogenaamde ‘Geschoonde Prijsindex’. Dat betekende dat er minder zaken meetelden  waarvan echter wel de prijzen waren verhoogd. Dus de werknemers  gingen er weer op achteruit.

Geholpen door de regering gingen vooral de grote werkgevers zich steeds openlijker verzetten tegen het ‘automatisme’ van de prijscompensatie. De overheid en DNB  kozen zoals altijd de kant van de werkgevers.

Uiteindelijk lukte het de werkgevers, met steun van regering en de DNB,  om de automatische prijscompensatie in 1982 om zeep te helpen.

Terwijl iedereen wist dat de compensatie altijd  ná de prijsverhogingen kwam werd ons heel  bewust voorgelogen dat prijsstijgingen werden veroorzaakt door hogere lonen.

Overigens had Karl Marx al in 1865 ontdekt dat er geen direct verband was tussen de prijzen en de lonen maar dat de prijzen werden vastgesteld onafhankelijk van de lonen.

HET HEDEN

Ook vandaag de dag horen we weer dezelfde klaagzang van regering, werkgevers en rechtse partijen. Nu moeten de huren eraan geloven.

We zouden bijna meelij krijgen met de verhuurconcerns die grof geld verdienen over de rug van woningzoekenden en huurders.

Met name veelverdieners, die zichzelf al jarenlang allerlei ‘loonsverhogingen’ en bonussen geven, hebben (en krijgen) het hoogste woord  om de huurverhogingen goed te praten. Zonder blikken of blozen wordt deze leugen eindeloos herhaald door de regeringspartijen  en hun aanhang in het parlement

Begrijpelijk, want zij moeten tenslotte om hun carrière denken na een politiek leven. Een baantje zoals DNB-president met een salaris van meer als €25.000,- per maand is ook best aantrekkelijk. Er zijn natuurlijk ook minder fortuinlijke bestuurders van bijvoorbeeld pensioenfondsen, onderwijsinstellingen, zorgverzekeraars, woningcorporaties die genoegen moeten nemen met een bruto maandinkomen tussen €15.000,- en €20.000,- Maar nog altijd aanzienlijk meer dan het bruto maandinkomen van een modale werknemer die moet rondkomen van een bruto maandinkomen van €3800,-

EN HET MKB ?

Er zijn politici  die al jaren vooral de belangen behartigen van de aandeelhouders van grote concerns zoals supermarktketens, verhuurmaatschappijen of het wapenkapitaal.

Juist zij proberen nu MKB’ers, die het toch al moeilijk hebben,  naar voren te schuiven om voor hun de kastanjes uit het vuur te halen.

Die mogen (of moeten?) dan op TV en in de krant vertellen dat door verhoging van het (minimum) loon hun prijzen moeten stijgen of dat hun bedrijf omvalt.

Gelukkig tuinen veel MKB’ers hier niet in.

De groenteboer ziet ook wel dat hij er niks mee opschiet als de gewone werkende mensen steeds meer moeite hebben om zijn groente en fruit te betalen.

Zowel hijzelf als zijn klanten zijn het grootste deel van hun inkomen kwijt aan vaste lasten zoals huur, hypotheek ,energie of zorgverzekering.

Naast de (brandstof)belastingen zijn het ook vooral de grondstoffenleveranciers, de energiebedrijven, de banken, de huurbazen  en de moordende  concurrentie van de supermarktketens die het MKB de vernieling in jagen.

HOE KEREN WE HET TIJ ?

Gelukkig treden de vakbonden steeds duidelijker en vaker op voor de belangen van de werkende bevolking. Daarvoor zijn ze ook opgericht en wordt er contributie betaald. Stakingen worden niet meer uit de weg gegaan.

Na jaren ‘polderen’ wordt het steeds duidelijker dat je op een bepaald moment klaar  bent met oeverloos onderhandelen.

als al dat gepraat niets oplevert? Dan moet er aktie volgen !

De werkers bij het spoor, in de schoonmaak, bij de apotheken, het onderwijs, de zorg, de metaal, de bouw  en nog veel meer sectoren maken met hun acties duidelijk dat ze het inleveren, het bezuinigen en de achteruitgang meer dan zat zijn.

Dat stemt hoopvol en de SP steunt deze acties van harte !