Stichtse Vecht

Nu er geen instroom meer is van mensen met een SW-­indicatie, laten gemeenten het werk in de SW-bedrijven steeds vaker doen door bijstandsgerechtigden. Verplicht en onbetaald. Dit onder het mom van re-integratie. Van begeleiding naar een betaalde baan is echter nauwelijks sprake. Sterker: door deze handelswijze verdwijnen er steeds meer betaalde banen.

FNV publiceert een artikel (Prijsjes Plakken Voor Nop) over bijstandsgerechtigden die door hun gemeente aan het werk worden gezet.

Op papier volgen de bijstandsgerechtigden een re-integratietraject of hebben ze een leerwerkplek. Maar in de praktijk komt het er vaak op neer dat ze gewoon productiewerk doen, zonder scholing of begeleiding, zonder loon en zonder uitzicht op een betaalde baan.Kaneelstokjes inpakken, prijsjes op potjes plakken, doosjes vouwen en inpakken. Stickers op flessen plakken voor de Action, en doosjes vouwen voor Rituals. Ook Hello Fresh en Post.NL zijn bekende afnemers. Tien weken lang, Met behoud van uitkering. Oftewel: onbetaald. Zelfs zonder reiskostenvergoeding.

Niet alleen de bijstandsgerechtigden zijn de dupe van dit gemeentelijke beleid, ook de sw-ers. Soms zitten ze duimen draaiend in de kantine, terwijl bijstandsgerechtigden hun werk doen. 

Want die doen het niet alleen sneller, maar ook goedkoper. Een bijstandsuitkering is immers een stuk lager dan het cao-loon van een sw-er. Sterker: SW-bedrijven krijgen soms nog geld toe, van de gemeente, om een bijstandsgerechtigde te ‘re-integreren’. En gemeenten krijgen op hun beurt weer geld van het rijk voor de ‘plaatsing’ van een bijstandsgerechtigde bij een werkgever – zelfs als het om een tijdelijke plaatsing met behoud van uitkering gaat. 

Het is een verdienmodel over de rug van de bijstandsgerechtigden en sw-ers. Het zijn vaak hele schimmige constructies en ondoorzichtige geldstromen die ook nog vaak per SW-bedrijf en gemeente verschillen. Met een bv’tje hier en een uitzendbureau daar.

Flextensie is de nieuwste vorm van werken zonder loon door bijstandsgerechtigden. Via deze constructie plaatst Flextensie de bijstandsgerechtigde voor maximaal een half jaar bij een reguliere werkgever. De werkgever betaalt hiervoor meestal zo’n 12 euro per uur. De bijstandsgerechtigde krijgt hier 1,50 tot 2 euro per uur van. Van de overige 10 euro gaat een deel naar Flextensie en deel naar de gemeente. 

Een verdienmodel waar veel partijen beter van worden, maar de bijstandsgerechtigde niet. Hij of zij krijgt geen loon naar werken, geen fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden en staat doorgaans na een paar maanden weer op straat. En ook is hier sprake van verdringing door oneerlijke concurrentie op basis van salaris en arbeidsvoorwaarden. De werkgever ontduikt het minimumloon, de cao,  en betaalt geen premies voor de sociale zekerheid. Dat maakt de bijstands­gerechtigde een stuk goedkoper dan een gewone betaalde kracht.

Aan deze oneerlijke concurrentie en verdringing van regulier werk – overigens expliciet verboden in de Participatiewet, moet zo snel mogelijk een einde komen.

En als je zelf ook de dupe bent (geweest) van dit soort praktijken, dan horen wij dat graag. Want SP wil zich hard maken voor deze verdringing en uitbuiting van bijstandsgerechtigden.

FNV werkt hard aan deze zaak.Zij hebben een meldpunt waar je terecht kunt. In het artikel Prijsjes Plakken Voor Nop staat meer informatie. Klik hier voor het hele artikel.

Je kunt ook een mail sturen aan stichtsevecht@SP.nl met je verhaal.