Ontevredenheid chipsysteem NS
Ontevredenheid chipsysteem NS
Onlangs is op tv een reportage over de chipkaart te zien geweest op het programma Radar. Daarin werd duidelijk gemaakt dat er velen ongemakken en extra kosten aan zijn verbonden. Er is door de Consumentenbond en Rover een petitie gelanceerd die in één week tijd door 27.000 mensen is ondertekent. De petitie is bedoelt om de kosten voor de chipkaart omlaag te brengen. De service kosten voor de chipkaart in Nederland zijn beduidend hoger dan vergelijkbare kaarten in andere Europese landen.
Er zijn veel klachten over de NS de laatste tijd. op intenet sites en forums komen veel onderwerpen naar voren.
Ondanks de velen klachten en fouten in het systeem is de NS druk bezig haar “uitmelk-systeem” af te ronden doormiddel van het hermetisch afsluiten van stations met poortjes. Ook in Breukelen Stichtse Vecht is het stationnetje veranderd in een soort gevangenis / bedrijfsentree. Men kan alleen nog maar op het perron komen mits een opgeladen chip of papieren chip kaartje in het bezit is. Dit klinkt allemaal heel erg futuristisch met als veronderstelde doel: zwartrijders of ongewenste types op het perron te weren. Misschien de vrije keuze van de vervoerder, maar echt veilig, sociaal en makkelijk is dit systeem volgens veel reizigers niet.
Het chipsysteem faalt regelmatig. De chipkaartjes zijn vaak kapot of werken niet. Storingen en verwarring bij vooral oudere passagiers zorgen voor zeer veel ongemak en frustratie bij deze groep. Vooral ook omdat er nergens een conducteur of NS bediende te bekennen is. Als het systeem faalt, of als mensen een vergissing hebben gemaakt, dan sta je daar. Het gevolg is dat men, of de trein niet kan halen, een boete riskeert, of opgesloten wordt op het perron.
Voordat het station breukelen zo,n 10 jaar geleden verbouwd werd was het station voorzien van een looppad waar ook rolstoelen op konden. Invalide mensen zijn bij het huidige ontwerp niet beter af, aangezien men in geval van een defecte lift niet meer op het peron kan komen omdat er nu een lange, gevaarlijke stijle trap omhoog is, laat staan dat een rolstoel tussen een chip-poortje past.
De chippoortjes zijn tevens een gevaarlijk obstakel. Bij een eventuele elektrische storing of ongeluk kunnen de passagiers en hulpdiensten nu nog moeilijker van en op het perron of spoor komen.
Een treinreis wordt steeds duurder terwijl het chipsysteem goedkoper zou moeten wezen dan voorheen. Er is immers minder materiaal en minder personeel voor de chipkaart nodig. Om de mensen te chanteren de plastic chip kaartjes t.w.v. 10 Euro te kopen (waar minimaal 20 Euro op moet staan voordat men ermee kan reisen) zijn de papieren kaartjes 1 Euro deurder per reis. Tevens is bij verlies, diefstal of defect van een O.V.chipkaart 7,50 Euro aan kosten verbonden om een nieuwe te krijgen, en 2.50 Euro aan administratiekosten om het opgewaardeerde geld terug te krijgen.
De treinreis wordt steeds primitiever; geen personeel of loketten op stations, slecht toegankelijk voor minder validen, geen wc’s in de sprinters of op tussenstations en staan tijdens de spits uren is een zekerheid.
De afgelopen jaren zijn honderden buslijnen opgedoekt, toch rijden er ook steeds minder treinen.
Waarom takelt de NS zo af?
De NS verdient jaarlijks honderden miljoenen aan on-gescande kaarten, waarvan de kaarthouders hun geld niet terug vragen omdat het teveel tijd en moeite kost. De NS wordt ook gedeeltelijk gesubsidieerd door de overheid, en dus van ons belasting geld.
In sociale sectoren van onze maatschappij, en via privatiseringen, krijgt Nederland te maken met managers die zichzelf ongecontroleerd weten te verrijken via bedrijven waar het volk van afhankelijk is.
Het privatiseren van staats bedrijven betekent: afbraak van democratie, verminderde klantgerichtheid, geen inspraak en uitbuiting van de consument en een tekortkoming aan sociale belangen.
Het gevolg is dat er carrière jagers met super futuristische ideeën aan komen pappen om een bonus op te strijken bij de baas. Ideeën die bedoeld zijn het systeem te vergemakkelijken voor die baas: om de consument netjes in een rij, achter elkaar op te stellen om vervolgens als een stelletje koeien de chipkaart te scannen, zodat het geld van de reiziger zonder omweg en als elektronische impuls direct naar de bankrekening van de aandeelhouders van de NS kan rollen.
Door: A. van der Dorst.
